NYCZ KAROL

Karol Nycz syn Józefa urodził się 2 grudnia 1919 w Soninie, powiat Łańcut. W latach 1926 – 1931 uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej. Następnie w Łańcucie ukończył szóstą klasę szkoły powszechnej i gimnazjum. W roku 1937 wstąpił do 3 – letniego Państwowego Liceum Pedagogicznego w Rzeszowie. Do chwili wybuchu wojny zdążył ukończyć dwie klasy. Podczas okupacji hitlerowskiej, w marcu 1941 roku, wstąpił w szeregi Armii Krajowej, zorganizowanej na terenie powiatu łańcuckiego. Jako żołnierz Kedywu walczył z okupantem, biorąc udział w wielu akcjach sabotażowych. W sierpniu 1944 roku dostał rozkaz zaprzestania działań. Od tej chwili musiał się ukrywać, a zwłaszcza po wkroczeniu wojsk sowieckich na te tereny. Wielu jego kolegów zostało uwięzionych przez Rosjan i wywiezionych na Syberię, co mocno przeżywał przez długie lata. Prof. Nycz w rozmowach prywatnych nigdy nie chciał mówi o swojej działalności w okresie okupacji. O tym, że nie była to działalność malowana, mówili świadkowie tamtych dni. Mówił o tym prof. Surmacz, mówił też dawny woźny LO, pochodzący z Sarzyny Franciszek Paszek. W ich relacjach wyczuwalny był ogromny szacunek i podziw dla odwagi i determinacji młodego żołnierza jakim był wtedy prof. Nycz. Trzecią klasę kończył już po wojnie. Dyplom ukończenia Liceum Pedagogicznego uzyskał w roku 1945. W tym samym roku otrzymał nakaz pracy i podjął ją  jako nauczyciel kontraktowy w Pantalowicach, powiat Przeworsk, a 18 lipca 1946 roku zostaje przeniesiony do Publicznej Szkoły Powszechnej w Husowie, powiat Łańcut. Kończy przyspieszony roczny Kurs Wychowania Fizycznego przy Studium WF Uniwersytetu Poznańskiego, oraz  Kurs Przysposobienia Wojskowego w Złocińcu. Z dniem 1 września  1947 roku przenosi się na własną prośbę do Państwowego Gimnazjum i Liceum  TPD w Stalowej Woli. Jest nauczycielem gimnastyki i przysposobienia wojskowego. W roku szkolnym 1949/1950 uzyskał roczny urlop na dokończenie studiów w Poznaniu i 16 czerwca 1952 roku uzyskał tytuł Dyplomowanego Wychowawcy Fizycznego. 30 czerwca 1960 roku uzyskał dyplom Magistra Wychowania Fizycznego  Akademii Wychowania Fizycznego im. Gen. Karola Świerczewskiego w Warszawie. Był nauczycielem bardzo zaangażowanym i dużo czasu poświęcał młodzieży. Od chwili przeniesienia liceum z budynku późniejszej Szkoły Podstawowej nr.2, do obecnej siedziby, prof. K. Nycz wraz z młodzieżą uporządkował cały teren wokół szkoły, rozpoczął pracę nad budową boisk szkolnych, na wysypiskach gruzu i piachu. W oparciu o niewielkie środki finansowe, wspierane składkami młodzieży całej szkoły, nadzorował i kierował budową boisk. Uczył młodzież zamiłowania do sportu i przeznaczania na niego wolnego czasu. Prowadził drużyny piłki ręcznej, siatkówki, a także koszykówki dziewcząt. Efektem Jego pracy były zwycięstwa tych drużyn i zajmowanie wysokich miejsc nie tylko w rozgrywkach wojewódzkich, ale także poza województwem. Jeden z wychowanków profesora – Marek Karbarz, jest znany ze swoich siatkarskich sukcesów w Polsce i na stadionach świata w siatkówce. W czasie wakacji letnich organizował obozy wędrowne dla młodzieży, w których jako wychowawcy uczestniczyli też profesorowie: Marian Baran, Władysław Surmacz, Seweryn Durkacz i inni. Dzięki tym obozom młodzież, której nie było stać na wyjazd z miasta, poznawała Polskę od Bałtyku do Tatr. Młodzież mówiła o nim, że Karol to fajny facet. Znakomite wyniki sportowe młodzieży kształconej przez prof. Karola Nycza spowodowały przyznanie mu srebrnego i złotego Krzyża Zasługi. W dniu 14 października 1973 roku Kurator Okręgu Szkolnego w Rzeszowie powołuje go na stanowisko Profesora Szkoły Średniej. Za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej, w październiku 1975 roku została mu przyznana Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania stopnia drugiego. Mając 60 lat, ze względu na zły stan zdrowia, z dniem 1 stycznia 1980 roku odchodzi na zasłużoną emeryturę. Zmarł 22 listopada 1987 roku i jest pochowany na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli.