LIWAK WŁADYSŁAW

11 września 2017 zmarł Władysław Liwak, radca prawny zaangażowany w działalność Solidarności, reprezentant Stalowej Woli przy Okrągłym Stole, poseł na Sejm, wojewoda tarnobrzeski. Miał 75 lat. Urodził się 24 lutego 1942 roku w Branwi, woj. lubelskie. Maturę uzyskał w liceum ogólnokształcącym w Janowie Lubelskim w 1959 roku i w tym samym roku podjął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył je w 1964 roku. Jako stypendysta podjął pracę w Prezydium Powiatowej rady Narodowej w Proszowicach. W 1969 roku został zatrudniony w Hucie Stalowa Wola w dziale kadr na stanowisku starszego ekonomisty. W 1973 roku został radcą prawnym w Hucie Stalowa Wola. W 1980 roku wstąpił do Solidarności. Od 1981 jako radca prawny zajął się obsługą prawną Komisji Zakładowej Huty, a także Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska i Solidarności Wiejskiej województwa tarnobrzeskiego. Po 13 grudnia 1981 roku organizował pomoc dla represjonowanych, działał w Duszpasterstwie Ludzi Pracy. Był wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany i karany przez kolegium karno-administracyjne. W 1987 wszedł w skład podziemnej Tymczasowej Komisji Zakładowej „Solidarności” jako redaktor Biuletynu, a następnie w skład jawnego Komitetu Założycielskiego „Solidarności” Huty Stalowa Wola. Tu odegrał nieocenioną rolę ze swoją wiedzą prawniczą, opracowując i sygnując dokumenty wystąpień o legalizację Solidarności, podpisywane potem przez setki pracowników. On także udzielał pomocy prawnej stalowowolskim represjonowanym. Wiosną i latem 1988 był współorganizatorem strajków w Hucie, za co został zwolniony dyscyplinarnie z pracy. Podczas sierpniowego, zwycięskiego strajku należał do komitetu strajkowego. Gdy w 1989 r. doszło do obrad Okrągłego Stołu, Władysław Liwak znalazł się wśród delegatów Solidarności, reprezentując Stalową Wolę, która sierpniowym strajkiem znacznie przyczyniła się do zmian w kraju. Był uczestnikiem obrad plenarnych Okrągłego Stołu oraz zespołu do spraw pluralizmu związkowego i grupy roboczej do spraw majątku związków zawodowych Następnie działał w Komitecie Obywatelskim przy Przewodniczącym „Solidarności” Lechu Wałęsie. W pierwszych, częściowo wolnych wyborach w 1989 roku uzyskał mandat poselski z listy Komitetu Obywatelskiego. W latach 1991-1993 był posłem na Sejm RP z listy Unii Demokratycznej, członkiem sejmowej Komisji Ustawodawczej. W latach 1990-1991 pełnił urząd wojewody tarnobrzeskiego. Od 1996 roku wycofał się z działalności politycznej, pracował jako radca prawny we własnej kancelarii w Stalowej Woli. W 2007 roku przeszedł na emeryturę. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008 r.). Współpracownicy, przyjaciele, znajomi zapamiętali go jako człowieka prawego, skromnego, znakomitego prawnika o szerokich zainteresowaniach, nie zawsze łatwego w kontakcie, skrytego, samotnie borykającego się z różnymi problemami. Jednocześnie potrafił nawet w trudnych okolicznościach wykazać się refleksem, bystrością i poczuciem humoru. Pozostanie w naszej pamięci jako ten, który miał istotny wkład w przemiany, jakie dokonały się w Polsce w końcu XX wieku.