Urodził się 5 września 1925 roku w Wygodzie w dawnym województwie stanisławowskim. Związany był ze Stalową Wolą od dziesiątków lat. Jego rodzina przeprowadziła się w Niżańskie, skąd pochodził ojciec. W Nisku ukończył Bolesław Maślach szkołę powszechną i podjął naukę w stalowowolskim gimnazjum. Wybuch wojny przerwał dalszą edukację. W czasie niemieckiej okupacji został zatrudniony jako uczeń w stalowowolskich zakładach. Pobierał naukę w zawodowej szkole przyzakładowej Lehringswerkstatt zorganizowanej przez okupacyjne władze. Po jej ukończeniu pracował od marca 1943 roku jako ślusarz w Zakładach Południowych zarządzanych przez Niemców. W czasie okupacji należał do Armii Krajowej w placówce Stalowa Wola. Po wejściu Rosjan w sierpniu 1944 r. przez krótki czas był w straży zakładowej, a następnie we wrześniu w 1944 roku został wcielony do wojska. W końcu marca 1945 roku wraz ze swoją jednostką zdezerterował i przystał do antykomunistycznego oddziału Narodowej Organizacji Wojskowej ,,Tarzana” (Tadeusz Gajda). W lipcu 1945 oddział ,,Tarzana” został rozbity pod Lipowcem i Maślach dostał się do niewoli. Wyrokiem wojskowego sądu w Lublinie został skazany na dezercję i przynależność do podziemia na 3 lata więzienia, z którego w końcu października 1945 roku został zwolniony z mocy amnestii. Podjął pracę w Hucie Stalowa Wola, równocześnie kontynuował naukę w wieczorowym liceum, które ukończył w 1948 r. Działał w tym okresie w OM TUR - młodzieżowej przybudówce Polskiej Partii Socjalistycznej. W obawie przed powtórnym aresztowaniem wyjechał do Wrocławia, gdzie pracował przez kilka miesięcy w Polskich Zakładach Lotniczych w Psim Polu. Czując się zagrożony zatrzymaniem przez bezpiekę, zwolnił się i zatrudnił w Złotoryjskich Kamieniołomach Drogowych w Nowym Kościele. Tam pracował do 1952 roku, będąc przez ostatnie lata kierownikiem technicznym zakładu. Powrócił do Stalowej Woli, podjął pracę w Hucie. W tym  czasie ukończył zaocznie technikum mechaniczno-elektryczne. Pracował jako technolog, a potem jako kierownik sekcji technologicznej w jednym z zakładów mechanicznych Huty. Na wcześniejszą emeryturę przeszedł w październiku 1981 roku. Działał w stalowowolskim kole Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, którego od 1994 roku do śmierci był prezesem. Zmarł 28 grudnia 2013r. w Stalowej Woli. Cześć Jego pamięci.