Rajmund Nowak urodził się 10 czerwca 1928 roku w Pińsku. Mając 15 lat, podjął pracę zawodową i naukę w szkole zawodowej Zakładów Starachowickich, wchodzących wówczas w skład koncernu Herman Göring Werke. W połowie września 1944 roku wraz z dużą grupą pracowników Zakładów został wywieziony do Niemiec. Skierowany został do najcięższych prac górniczych w rejon Salzgitter w górach Harzu. Przebywał w Obozie Pracy w Engerode, Lager 3. Pracował w kopalni rudy żelaza, na głębokości 330 m. Po wyzwoleniu przez aliantów powrócił pierwszym dostępnym transportem w 1945 roku. W Starachowicach kontynuował i zakończył naukę w szkole zawodowej, a w latach 1946-1949 uczył się w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych. Po służbie wojskowej podjął studia w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1953 roku nakazem pracy skierowany został do Huty Stalowa Wola. Początkowo był zatrudniony w produkcji i laboratoriach kontrolno-pomiarowych, później jako kierownik działu, szef kontroli jakości i naczelny inżynier całego kombinatu zbrojeniowego. Przez dziesiątki lat pełnił funkcje dyrektora do spraw rozwoju, dyrektora technicznego do spraw hutniczych i doradcy naukowego dyrektora naczelnego Huty Stalowa Wola. W ciągu 50 lat nieprzerwanej pracy w Hucie Stalowa Wola uzyskał wybitne osiągnięcia w działalności zawodowej oraz w pracy stowarzyszeń naukowo-technicznych. Jest wybitnym metalurgiem, specjalistą w dziedzinie inżynierii materiałowej, wynalazcą i współtwórcą nowych rodzajów stali oraz nowych technologii, autorem oryginalnych rozwiązań technicznych, w tym dwudziestu pięciu patentów krajowych i zagranicznych. Był członkiem rad nadzorczych kilku instytutów przemysłowych. W praktyce zawodowej spełnił czterdzieści misji zawodowych, w tym cztery do USA i dwie do Japonii. Od prawie 50 lat działa w organach Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszenia Inżynierów i Mechaników Polskich i Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego. Parokrotnie z wyboru pełnił funkcje wiceprzewodniczącego Oddziału Wojewódzkiego Naczelnej Organizacji Technicznej w Rzeszowie oraz w Tarnobrzegu. Był współtwórcą budowy i uruchomienia Filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli. Przez wiele lat pełnił też funkcję wykładowcy Filii. Za osiągnięcia naukowo-techniczne i działalność w dziedzinie technik i technologii wytwórczych został uhonorowany wysokimi odznaczeniami i wyróżnieniami:
