Edward Sędzimirski urodził się 14 października 1893 roku w Rawie Ruskiej, gdzie ukończył szkołę podstawową. Następnie uczęszczał do gimnazjum w Samborze i w roku 1912 zdał egzamin dojrzałości. 1 października 1912 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie na wydziale prawa i umiejętności politycznych. W czasie wojny, jako sanitariusz austriacki, został przydzielony do szpitala wojskowego w Trembowli. Po przejęciu szpitala przez wojska rosyjskie dostał się do niewoli, w której przebywał od 1 sierpnia 1914 do 30 listopada 1918 roku. Jako jeniec pracował przy pomiarze gruntów w okolicach Tomska. Z powodu choroby został uznany za niezdolnego do służby wojskowej i decyzją komisji lekarskiej odesłano go do Lwowa, gdzie władze polskie wyznaczyły go, w dniu 14 grudnia 1918 roku , do pracy cywilnej w zarządzie koszar Bema przy ulicy Gródeckiej. 17 marca 1921 roku po zwolnieniu zapisał się na wydział prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Jednak z powodu trudnych warunków materialnych zrezygnował ze studiów i 1 maja 1924 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w Wisówce (gmina Gortatowice, powiat Rawa Mazowiecka). Jesienią 1924 roku w Warszawie zdał egzamin z grupy przedmiotów metodyczno-pedagogicznych i od 1 września 1925 roku objął obowiązki kierownika szkoły w Żelaznej (gmina Lubania, powiat Rawa Mazowiecka). Od 1 listopada 1929 roku pracował w Jarczowie, powiat Tomaszów Lubelski, a od 1 września 1930 r. do 31 sierpnia 1939r. pełnił obowiązki kierownika szkoły III stopnia w Podhorcach, gmina Majdan Górny, powiat Tomaszów Lubelski. 23 lutego 1933r złożył w Warszawie egzamin z historii. Od 1 września 1939r. do 30 czerwca 1941r. pracował w jawnym szkolnictwie polskim na terenach zajętych przez wojska rosyjskie, w Racie, powiat Rawa Ruska. W tym okresie uczestniczył w pięciomiesięcznym kursie języka rosyjskiego w Rawie Ruskiej i miesięcznym w Żółkwi. Począwszy od 1 lipca 1941r. do 20 kwietnia 1944r. pracował w zorganizowanym tajnym nauczaniu w Rawie Ruskiej. Z powodu napadów faszystów ukraińskich opuścił Rawę Ruską i osiadł w Rudniku nad Sanem. Już 1 września 1944 roku został mianowany nauczycielem w Stalowej Woli, a od września 1946 roku do czerwca 1949 roku pracował w Szkole nr 2, po czym we wrześniu tego samego roku zatrudniono go w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym TPD w Stalowej Woli, gdzie pełnił równocześnie funkcję powiatowego instruktora języka rosyjskiego do roku 1958. W liceum pracował jako nauczyciel etatowy od 1 września 1949 roku do odejścia na emeryturę 31 sierpnia 1972 roku, tj. 23 lata. W roku 1973 był jeszcze zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Należał do ZNP, a od 1948 roku do PPS, następnie do PZPR. Jako nauczyciel pracował czynnie od 1 maja 1924r. do 30 czerwca 1973 r. Był jednym z nielicznych nauczycieli, którzy w tym zawodzie pracowali bez mała pół wieku. Zmarł 8 maja 1977 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli.
